 |
Een van de diensten die MAAKbar aanbiedt, is een hersteldienst. Je defecte klein elektro krijgt na een diagnosestelling een herstelbeurt door één van onze repairders. Die broodrooster die het niet meer deed, neem je dus zo weer in gebruik! Een kapotte haardroger? Grote kans dat die nog werkt na een simpele herstelling. Sven is één van de repairders die steeds trouw op post is om Leuvenaars te helpen met het herstellen van hun elektro. Hij geeft ons een kijkje achter de schermen en we komen te weten wat hem drijft in zijn engagement voor MAAKbar. |
Hoe ben je op het idee gekomen om je als vrijwilliger in te zetten bij MAAKbar?
“Ik ben thuis voortdurend bezig met kleine herstellingen en zocht ongeveer een jaar geleden nog een manier om mijn interesse in herstellen te voeden. Ik heb tot nu toe in de autosector gewerkt. Dat was lang mijn voornaamste interesse. Ook als ik thuis was, sleutelde ik in onze garage aan auto’s. Die interesse is gaandeweg gegroeid. Als er thuis iets kapot is, vijs ik het open en kijk ik wat er mis mee is. Het is mogelijk dat een toestel onherroepelijk stuk is, maar dan weet ik tenminste wat er mis mee was. Als het nog kan, zal ik het herstellen. Voor mij is dat veel aangenamer dan het meteen opgeven en in de vuilnisbak gooien.”
Waar kom je aan je skills?
“Bij mij komt wat ik kan voort uit interesse en door het te proberen. Ik heb geen diploma binnen een technische richting en heb mijn ervaring en vaardigheden zelf opgebouwd doorheen de jaren. Sommige andere mensen grijpen meteen terug naar het internet om van daaruit verder te werken. Ik heb de gewoonte om eerst zelf te kijken en analyseren voordat ik eventueel het internet raadpleeg.”
De groep repairders werkt als één groot brein. We zijn hier om kennis door te geven aan elkaar en om elkaar betere technieken te leren.
Wordt er bij MAAKbar verwacht dat je al iets kan, voor je als repairder aan de slag gaat?
“In principe is interesse hebben om je handen uit de mouwen te steken genoeg om te beginnen. We hebben wel de afspraak dat we nieuwe vrijwilligers eerst laten kennismaken met werkmateriaal. Pas later, als zijzelf doorhebben of ze er verder in willen, en als wij zien dat ze enige handigheid in zich hebben, vertrouwen we hen ook de elektrische toestellen toe.”
Je hoeft dus geen overschot aan ervaring te bezitten om eraan te beginnen?
“Klopt. Op dat punt, en eigenlijk nooit, is het de bedoeling dat je alles kan en weet. De groep repairders werkt als één groot brein. We zijn hier om kennis door te geven aan elkaar en om elkaar betere technieken te leren. Het gebeurt wel eens dat je niet in één keer een apparaat kan herstellen maar dat je ideeën van andere repairders nodig hebt om verder te kunnen. Voor de klant is deze manier van werken ook voordelig: we voorkomen dat het toestel per ongeluk onherroepelijk stuk is. We voorkomen dus liever erger dan dat we moeten genezen. Een beginnend repairder die heel enthousiast is en meteen een radio openschroeft maar dan door een gebrek aan ervaring die radio per ongeluk kapot maakt, die bedoelt het goed, maar we moeten de brokken dan toch lijmen of de klant teleurstellen. Dus kiezen we ervoor dat mensen zich geleidelijk aan kunnen inwerken.”
Is dat met de bedoeling dat het werk rendeert, of is dat vooral voor een fijne ervaring voor de vrijwilliger?
“Beide, al houd ik mij niet bezig met de rendabiliteit. Da’s iets voor Magda en Corine. Ikzelf doe het vooral omdat het een fijne ervaring moet zijn.”
Wat maakt dit engagement voor jou de moeite waard?
“Ik ben gemotiveerd door twee zaken in het bijzonder. Ten eerste wil ik de klant z’n toestel al werkend teruggeven. Het moment dat je dat toestel overhandigt, is een klant vaak enorm blij. We kunnen op die manier tonen dat het niet nodig is om iets weg te gooien of er veel geld aan te spenderen om het te laten maken. Ook mensen met een klein budget, of zelfs zonder budget, zijn ermee geholpen. Ten tweede zijn er hier soms best jonge gasten die een dagbesteding zoeken. Ik vind het enorm fijn om hun iets bij te kunnen leren. Het is beter dan dat ze op straat rondhangen. En hun de kans geven om geleidelijk aan iets leren in plaats van hen aan hun lot over te laten, vind ik heel waardevol.”
